پند: نوآوری برای زمین
۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
طی شش ماه اول سال ۱۳۹۸ من شانس سردبیری مجله نشنال جئوگرافیک فارسی را داشتم. طی این دوره، برنامه‌های زیادی حول ایده «سواد زمین» تدوین کرده بودم. هر چند عمر کوتاه نشنال جئوگرافیک در ایران، تنها به من فرصت داد یکی از برنامه‌ها، یعنی مدرسه تابستانی نشنال جئوگرافیک فارسی را اجرا کنم. پس از تعطیلی نشنال جئوگرافیک فارسی در پاییز ۱۳۹۸، تلاش من برای اجرای این برنامه‌ها در چارچوب مجله گیتانما هم ممکن نشد و دست آخر من از گیتانما جدا شدم. هر چند، همچنان مصمم بودم این برنامه‌ها و ایده‌هایی که برای نشنال جئوگرافیک فارسی تدوین کرده بودم را دنبال کنم.
از قبل، گفتگویی با دوستم حمید احمدی داشتیم. او که یک صنعت‌گر و کارآفرین است، خیلی مشتاق بود شیوه و تجربه منحصربفرد نوآوری و ارزش‌آفرینی محمد بهمن‌بیگی را کشف و بازآفرینی کند. حالا فرصت خوبی برای ادامه این گفتگو داشتیم و گفتگوهای‌مان حول موضوع ارزش‌آفرینی به شیوه بهمن‌بیگی را از سر گرفتیم. گفتگویی که خیلی زود پای «سواد زمین» و موضوع محیط زیست را هم به میان آورد.
حاصل همزیستی و درهم‌آمیختگی ایده‌ها و برنامه‌هایی که من برای «ترویج سواد زمین» در نشنال جئوگرافیک فارسی تدوین کرده بودم و ایده‌ها و دیدگاه‌های حمید در خصوص «شیوه مترقی نوآوری/کارآفرینی» داشت، به شکل‌گیری فرآورده جدیدی منجر شد که ویژگی‌های هر دو را در خود داشت؛ نوآوری برای زمین!
برای ادامه هم‌اندیشی و همکاری‌مان، تصمیم گرفتیم یک شخصیت حقوقی تاسیس کنیم. نتیجه این تلاش، تاسیس پردیس نوآوری دیبامهر (پند) بود. ما، هدف‌مان در پند را این‌طور تعریف کردیم: کوشش برای بهبود محیط زیست کره زمین، از طریق توسعه کارآفرینی/نوآوری دوستدار زمین/محیط زیست.
طی کم‌وبیش یکسال و نیم گذشته، من و حمید تلاش کرده‌ایم پایه‌های نظری و عملی برای تحقق این هدف تدوین کنیم. حاصل این تلاش، رویکردی است که امروز به موضوع نوآوری و کارآفرینی دوستدار زمین/محیط زیست (Ecopreneurship) داریم. حالا، فکر می‌کنیم زمان مناسبی است که دیدگاه‌ها و رویکرد مشترک‌مان را در معرض نقد قرار دهیم.